karen

karen, bir melodi midir hayatın bizden çaldığı
neden crescendo'lar hep çıkmaz sokaklarda bitiyor
bu saniyeler bu saatlerin kalp vuruşları
geceler hasta bir metronom gibi kesik kesik atıyor
sensiz odalar bir ölü gibi nefes alıyor karen

karen, neden kapalı bu kurşuni perdeler
o bariton gökyüzü şimdi ne renk söyle
bulutlar hangi ayetlere vokal yapıyor
rüzgar nelerden şikayet ediyor yine
baksana, karanlık daha bir erken çöküyor
akşamların soğuması hayra alamet değil karen

karen, bir garip hal var bende bugünlerde
olmuş, olan ve olacak iç içe geçti sanki
aynada ruj sürüşün asılı kalmış mesela
gözlerin odanın loşluğunda hala yankılanıyor
az önce burdaymışsın diyor kimbilir kaçıncı hissim
seni hep birkaç oktavla kaçırıyorum karen

karen, bir çiçek açmaya çalışıyor rüyasında
bir fidan boş salıncaklara ninniler söylüyor
çocuklar var, kuşlar ötüyor dallarında
çocuklar var, acıları olduğu yerde ağır
bir gemi çığlık atarak uyanıyor kabusundan
bu aksak ritimler beni ciğerimden zincirliyor karen

karen, adımların küt küt atıyor bir yerlerde
zehirli bir ok gibi ilerliyorsun ve kararlı
kulaklarım yanıyor bir müzmin oksijensizlikten
yüreğim ıslak defterler gibi kabarmış
neden kahve fallarına hep yenik başlıyorum karen